In Memoriam
Op 30 januari j.l. is Hans Janssen overleden. Hans was vele jaren de administrateur van de Molenstichting Het Land van Heusden en Altena. Alle molens in het gebied hebben dan ook als een laatste groet aan Hans in de rouwstand gestaan. Hans is 85 jaar geworden.
Namens de Molenstichting heeft oud bestuurslid Robert Salomons tijdens de afscheidsplechtigheid gesproken. Zijn woorden volgen hieronder als een in memoriam voor Hans.
“Ik ken Hans Janssen door de Molenstichting Land van Heusden en Altena.
Hij was de administrateur ik penningmeester en later voorzitter.
Uit hoofde van die functies hebben wij vele jaren samengewerkt En met plezier! Heel veel plezier!
Hans was een speciale man.
Hij was loyaal, punctueel, nauwgezet en precies.
Hij vervulde zijn functie met verve. De administratie was altijd keurig in orde en overzichtelijk. Maar hij deed meer dan je van een administrateur mocht verwachten. Hij deed bijvoorbeeld een aantal secretariaatswerkzaamheden, regelde veel bij speciale gelegenheden en maakte dan ook foto’s.
Samen met Gijs de Kemp, onze technische man, verzorgde hij de aanvragen voor de SIM (vroeger de BRIM) de rijksregeling voor de onderhouds subsidie. Hele pakken papier moesten correct ingevuld aangeleverd worden. Ontzettend veel werk. Later ging dat digitaal maar het bleef veel werk.
Er gaat veel geld om in zo’n molenstichting. Hans verzorgde dat keurig tot in de puntjes. Hij checkte alles.
Voor Hans was één ding heilig het moest kloppen . Zowel cijfermatig als anderszins. Hij liet zich dan ook controleren om missers en fouten te voorkomen.
In januari leverde hij elk jaar de concept jaarstukken aan. Vervolgens zat hij mij achter mijn broek om die stukken door te nemen en waar nodig te becommentariëren. Op mijn vragen of commentaar had hij altijd een antwoord. Als hij zelf vragen had overlegde hij vooraf. De definitieve versie werd altijd voorzien van een mooie foto op de voorpagina. Het moest er mooi en verzorgd uitzien.
Hans was een begrip in de Molenstichting niet alleen voor het bestuur maar zeker ook voor de molenaars en andere vrijwilligers. Veel relaties kenden hem zeker zo goed als de bestuursleden.
Hij was niet altijd makkelijk maar dat kwam omdat hij van anderen dezelfde grote inzet verwachtte als hij zelf leverde.
Hij had een geheel eigen maar goed gevoel voor humor en hij had altijd een weerwoord. Hij stond nooit met een mond vol tanden.
Als er iets te vieren was zorgde Hans altijd voor gebak of worstenbroodjes.
Ook bij hem thuis trakteerde hij daarop als hij wist dat je kwam.
Ook toen zijn gezondheid minder werd bleef hij actief.
Hans jij werd gewaardeerd; mensen zoals jij worden node gemist!
Ik wens zijn familie heel veel sterkte.”
